Geboortekaartje & -cadeautjes

Vooraleer ik weer een lading naaisels het wereldwijde web opgooi, even een blik op het geboorte"kaartje" en de geboortecadeautjes van onze tweede boef.

Voor het kaartje kozen we voor de tweede editie van een krant. Bij de eerste maakten we met de fantastische hulp van deze lieve vriendin de NRC (Niels Reijnders Courant). Waar we dat idee vandaan haalden? Lang voordat ik zwanger was, zelfs voordat er überhaupt sprake van kinderen was, wist ik al dat als ik ooit een kindje zou krijgen het geboortekaartje de voorpagina van een krant moest worden. Zo gezegd, zo gedaan. Het idee kwam van mij, de tekstjes over de peter, de peetoom en ons nieuwe huis schreef mijn man (toen nog vriend) en de vriendin ontwierp de lay-out. 

We kregen veel leuke reacties op deze "krant". Het zou een uitdaging worden om voor een eventuele nummer 2 met iets originelers op de proppen te komen. We hebben er dan ook maar even naar gezocht en uiteindelijk besloten om gewoon opnieuw een voorpagina te maken. Het leek ons leuk om beide voorpagina's dan in te kaderen en naast elkaar op te hangen.

Dezelfde vriendin baseerde zich nu op de lay-out en het lettertype van de Volkskrant en kwam tot dit gewéldige resultaat. Tekstjes (over de peettante en de peter) werden opnieuw geschreven door m'n man (en ik las alles kritisch door en zorgde dat alle details klopten). 
Voor wie de Kasperkrant ontvangen heeft: kijk maar eens welke info je uit de cijfers van de streepjescode kunt halen ;-).

De inkadering moet nog gebeuren, maar hier alvast een blik op de twee "kranten" naast elkaar:

Wat zie ik er op de jongste editie beter ui dan op de eerste!

In Nederland is het de gewoonte om beschuit met muisjes te eten bij een geboorte; suikerbonen kennen ze niet. Maar hey, we zijn niet voor niks een "gemengd" gezin, dus ik wilde de Belgische traditie van iets geven ook in ere houden.
Toen ik op pinterest op dit idee stootte, was ik meteen verkocht: ik zou zelf chocosticks maken. Een leuke knipoog naar het feit dat ik de laatste drie maanden van m'n zwangerschap geen zichtbare suikers mocht eten omdat ik zwangerschapsdiabetes had en daarbij vooral de chocolade heel erg miste. 

Twee weken voor de bevalling ging ik zelf aan de slag. 

Ik bestelde houten lepels hier en een stempelalfabet hier. En ik kocht heel veel Côte d'Or chocolade want ik wilde wel de lekkerste chocosticks die er zijn maken. 

Ik plakte de letters van Kasper z'n naam aan elkaar (en besefte toen dat ik geluk had dat elke letter maar één keer voorkomt in zijn naam) en bestempelde daarmee de lepels.

De chocolade werd au bain marie gesmolten, omdat we op dat moment nog geen microgolf hadden. Die hebben we ondertussen wel en ik kon ondervinden dat dat toch wat sneller (én met minder afwas als gevolg!) gaat, toen ik extra chocosticks bij maakte omdat de eerste lading (100 stuks) op was.

Ik maakte sticks met melkchocolade, met pure chocolade en met de twee smaken samen.

Het kostte me enorm veel moeite om niet uit de pannen te likken, maar ik kon me beheersen (op één enkel keertje na misschien).

De gesmolten chocolade spoot ik met een spuitzak in ijsblokhouders. Die dan even in de koelkast gezet werden. Na tien à vijftien minuten was de chocolade hard genoeg om de lepeltjes erin te zetten.

En na een dik uur (of langer) kan je de sticks uit de ijsblokvormpjes halen.

Ik deed er nog een plastic folietje met een strikje om en klaar.

Met een chocoladestick kan je dan een lekkere kop warme chocolademelk maken. Maar aangezien de chocolade zo lekker is, kan je die ook gewoon opeten. :-)