vrijdag 31 juli 2015

Global Organic Textile Standard (GOTS)


Sinds ik met deze blog begonnen ben, heb ik alleen nog maar biologische stoffen gekocht (op een enkele uitzondering na). Op die manier wil ik mijn steentje bijdragen aan een duurzamere wereld.
GOTS logo
Het GOTS-certificaat garandeert dat de stoffen en kleding met dit logo met respect voor mens én milieu gemaakt zijn. Bekijk dit korte filmpje (3'56") dat heel helder uitlegt wat het certificaat inhoudt. 



Ik hou zelf niet van moraalridders, maar toch hoop ik in dit geval dat het je aan het denken zet.


Follow on Bloglovin

dinsdag 28 juli 2015

1000-vragen challenge: 'wat was mijn verste reis?'

Dinsdagavond, dus tijd voor het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol,Tamara van Lunatiek en mij. Donderdag kunnen jullie ook het antwoord van Stephanie van Miss Pixie's Blog lezen. Wij gaan samen de uitdaging aan om deze zomer elke week een vraag uit het Flow 1000-vragen boekje te beantwoorden.

At random koos deze week voor vraag 458 van Sara. 
Sara, volg jij me via social media? Dan mag je me je adres mailen en komt er een kleine attentie jouw richting uit. 

 
Wat was je verste reis?

Ik heb het geluk gehad al een aantal mooie verre reizen gemaakt te hebben. Mijn eerste verre reis ging naar Sri Lanka, daarna vertrok ik voor een uitwisselingsjaar naar Mexico (waar ik nadien nog een 6-tal keer terug ben geweest), ik werkte in Zuid-Korea en Japan tijdens het WK Voetbal 2002, ik reisde in Brazilië, Venezuela en de Filipijnen. Geen idee wat daarvan de verste bestemming was. Maar ik weet wel dat Niels zijn verste reis, en meteen ook die van ons als gezin, naar California in de United States of America ging. 

zondag 26 juli 2015

Selfish sewing: zo blij met mijn Lotta rok!


Afgelopen woensdag nam ik een dagje vrij om samen met een vriendin van Nederlands Limburg naar Hove (bij Antwerpen) te rijden, want eindelijk was er eens een workshop "in de buurt" (als in: niet in Gent of omstreken). Op het programma stond een dagje me-time om een rok voor mezelf te naaien: de Lotta van Compagnie M. Eerlijk is eerlijk: als die vriendin me niet gevraagd had om mee te gaan naar een workshop van Compagnie M zou ik niet snel een patroon van haar genaaid hebben, aangezien ze meisjespatronen ontwerpt waar mijn jongens niets aan hebben en om de één of andere reden was ik van haar vrouwenpatronen nog niet overtuigd. Maar ik had zo'n zin in een ééndaagse workshop dat ik al mijn bedenkingen overboord gooide en meteen besloot om de Lotta te maken, omdat mijn vriendin de Nina wilde maken. 

De rok moest perfect worden, en aangezien de voorbereiding het halve werk is, ging ik op zoek naar de perfecte stof. Ik maakte zelfs een heus Pinterest bord met de Lotta's die ik mooi vond. Eén ding wist ik van meet af aan zeker: de stof moest biologisch zijn en uiteraard kwam ik dan weer bij de webshop van Cas & Nina terecht. De Monaluna Poem Lawn stak al mijn ogen uit op het moment dat Deborah er een foto van op Facebook postte. Maar zoals altijd als ik (te) veel keuze heb, begon ik te twijfelen. Toen mijn man echter uit twee opties ook deze stof koos, was ik zeker. Ik vroeg Deborah welke effen biologische stof bij deze stof paste en kreeg meteen antwoord. 


Nog een stap in de voorbereiding was het wassen van de stof. Iets wat ik zelden of nooit doe want ik vind het zo jammer dat de stof dan niet meer zo kreukvrij te krijgen is als de nieuwe stof. Maar ik raak er steeds meer van overtuigd dat het voorkomen van het krimpen van een nieuw kledingstuk belangrijker is dan een kreukelvrij stofje, dus ik zal dit in de toekomst nog wel vaker doen. Bij het strijken van de stof kwam ik er achter dat deze wel erg doorschijnend was, dus griste ik nog snel voeringstof uit m'n stoffenvoorraad. Mijn vriendin had de perfecte kleur blinde rits en in m'n beperkte knopenvoorraad vond ik wat knoopjes die bij de stof pasten. Ik tekende het patroon in twee maten (small en medium) want mijn heupmaat zat tussen de twee maten in. Ik was er klaar voor.

De workshop ging door bij Marte thuis wat echt voor een gezellige sfeer zorgde. We hadden hierdoor ook de eer om een blik te werpen op de real life versies van haar nieuwste patroon dat volgende week gelanceerd wordt! We waren met acht dames van wie de meesten een rok maakten: een Nina of een Lotta. Wat een mooie stoffen werden er boven gehaald. gelukkig overlegde ik eerst nog even welke maat ik best maakte, want bleek dat ik toch de large nodig had omdat ik het model graag wat lager op mijn heupen wilde dragen. Dzju! Die had ik niet getekend (ik had naar de maten van de tailleband in plaats van naar de heupen moeten kijken). En ik had me nog wel zo goed voorbereid... Gelukkig ging een mede-workshopster die maat ook maken en mocht ik haar patroon gebruiken. Oef! Dan hoefde ik daar niet echt tijd mee te verliezen. 
Toen ik de patroondelen op de stof gelegd had, voelde ik even de twijfel toeslaan of ik het wel goed deed; ik kreeg maar één kans om goed te knippen in zo'n mooie stof. Maar ik drukte die snel de kop in. Waarom zou het mis gaan? Andere keren ging het toch ook goed? 

Nog een voordeel van een workshop bij Marte thuis te volgen was de heerlijke verse lunch die we kregen: we konden smullen van een  taboulé, charcuterie (voor de Nederlanders: beleg), mozzarella bolletjes, salade, stokbrood, tomaatjes, etc. Lekkerrrr!

Ik heb heel goed gemerkt (en Marte waarschijnlijk ook aan al mijn vragen en extra checks) dat ik niet zoveel ervaring heb met kleren voor mezelf naaien. Voor volwassenen naaien is toch iets anders dan voor kinderen. Ik heb heel wat nieuwe technieken geleerd, en ook daarom ben ik zo enthousiast over deze dag. Ik leerde rimpelen, een voering naaien, een blinde rits inzetten (het lukte me zowaar zelf om de naad van het beleg mooi te laten doorlopen langs beide kanten, in tegenstelling tot dit jurkje), vlot omzomen (volgens de naaldloze techniek van Marte). 

 
Het fijne van een workshop te volgen bij de ontwerpster van het patroon is dat zij de werkwijze uit haar hoofd kent en je zo stap voor stap kan vertellen wat je moet doen.


Ondanks dat we de eindtijd van 17u met een uur overschreden hebben, was mijn rok toch nog niet helemaal af toen we naar huis gingen. Ik moest nog omzomen, de knoopjes aannaaien en op het laatste moment bleek mijn rits niet meer te sluiten waardoor ik een stukje diende los te tornen. Ik voelde dat mijn hoofd vol zat, dat ik niet meer nauwkeurig kon werken en besloot dat het beter was om die afwerking thuis te doen. Ik ben er uiteindelijk nog een kleine anderhalf uur mee bezig geweest doordat ik wat heb zitten prutsen met de rits. Maar ik ben wel heel trots op het eindresultaat! De Lotta heeft er een nieuwe fan bij.



Met dank aan Marte voor de knoopjes die ik meekreeg uit haar enorme knopenvoorraad. De knopen die ik mee had, waren veel te roze. Achteraf gezien kon er één ding beter en dat was een andere contrasterende kleur dan fuchsia dat misschien wat te veel tegen het roze aanleunt. Blauw was ook wel leuk geweest. Maar ach, dat is een detail.  


In mijn ideale wereld maakte ik meteen een tweede versie van deze rok zodat ik alle technieken nog eens kon oefenen (en ik nog een tweede rokje aan mijn kleerkast kon toevoegen). In mijn hoofd is de stof al geknipt, met vlieseline verstevigd waar nodig en gelockt. Nu alleen nog tijd vinden in de echte wereld.


Patroon: Lotta Skirt van Compagnie M
Stof: Poem Lawn van Monaluna en Uni Fuchsia van Cloud9, beide van bij Cas&Nina.
Knopen: uit de knoppenvoorraad van Marte

Follow on Bloglovin

dinsdag 21 juli 2015

1000-vragen challenge: 'om hoe laat sta ik meestal op?'

Dinsdagavond, dus tijd voor het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol en mij. Vanaf deze week schrijft ook Tamara van Lunatiek met ons mee (4 verrassingen te winnen dus!). Donderdag kunnen jullie ook het antwoord van Stephanie van Miss Pixie's Blog lezen. Wij gaan samen de uitdaging aan om deze zomer elke week een vraag uit het Flow 1000-vragen boekje te beantwoorden.

At random koos deze week voor vraag 45 van Unique Marieke
Marieke, aangezien jij me volgt via social media, mag je me je adres mailen en dan komt er een kleine attentie jouw richting uit.

 
Hoe laat sta je meestal op?

Eindelijk eens een gemakkelijke vraag; een vraag waar ik meteen het antwoord op heb.
Sinds 2,5 week ben ik weer aan het werk na vier maanden thuis geweest te zijn met bevallingsverlof. Dat betekent dat ik mij niet meer kan laten wekken door de kreetjes van de jongste zoon of het geroep van de oudste, maar dat de wekker er weer aan te pas komt. Voor de geboorte van nummertje twee zette ik mijn wekker om 6:30; maar nu gaat ie al af om 6:00. Op zich heb ik gaan half uur extra nodig om de twee kids klaar te krijgen om om 7:45 ten laatste de deur uit te kunnen gaan, maar ik doe de ochtendshift in mijn eentje omdat mijn man al om 6:20 de deur uitgaat en ik heb toch graag wat extra speling voor onverwachte gebeurtenissen.


Daar komt ook bij dat de oudste niet de snelste ontbijter is én bovendien een flinke trek heeft, dus niet genoeg heeft aan één kommetje ontbijtgranen of twee boterhammen. Hij wil meestal van alles wat. Ik moet hem elke ochtend wel achter de veren zitten om te zorgen dat hij toch op tijd klaar is met alles. Dus voorlopig blijft die wekker om 6:00 afgaan. 

Als ik opgestaan ben, maak ik de fles van de jongste. Als hij al wakker is als ik opsta, krijgt hij die meteen; in het andere geval stap ik eerst onder de douche en doe mijn ochtendtoilet. Na de fles kleed ik Kasper aan. Als ik klaar ben, maak ik Niels wakker. Sinds hij geen dutje meer doet (nu ongeveer een maand), slaapt hij 's morgens langer en moet ik hem eigenlijk altijd wakker maken. Hij komt dan vaak van ver, maar is toch altijd heel snel fris en monter.

Als we alle drie klaar zijn, gaan we naar beneden, maak ik ontbijt voor Niels en snijd ik brood om ontbijt en lunch voor mij te maken. Elke avond zet ik de broodmachine op waardoor wij elke dag vers brood hebben. Lekker!

Als ik pas wakker ben, kan ik niet meteen ontbijten; het is alsof mijn maag wat meer tijd nodig heeft om te ontwaken. Daarom neem ik altijd ook ontbijt mee naar het werk. 
Tegen dat Niels klaar is met ontbijten (na 101 aansporingen) en zijn tanden poetsen, zit Kasper klaar in de maxicosi en zijn we klaar voor vertrek. Tegenwoordig betekent dat dat we rond 7:45 op de bakfiets stappen. Een sportief begin van de dag.

Doordat Niels sinds kort geen dutje meer doet, slaapt hij 's morgens langer uit. Dat is echt fijn op de dagen dat mijn man en/of ik niet werken, zoals vandaag, dinsdag, mijn vaste mamadag. Door een feestje gisterenavond lag ik pas laat in bed, maar nadat ik Kasper de fles gegeven had rond 6:30, zijn we samen weer in bed gekropen en werden pas wakker toen Niels zich liet horen iets voor 8:30. (Niels slaapt al acht maanden in een groot bed waar hij gemakkelijk zelf uit kan stappen, maar om de één of andere reden zal hij 's morgens niet zelf uit zijn bed komen. Als hij wakker is, roept hij "mama!" en blijft liggen totdat ik in zijn kamer kom.) 
8:30 is tegenwoordig echt uitslapen voor ons!


Lees zeker ook bij de anderen om hoe laat zij opstaan.

En jij? Om hoe laat sta jij op? Hoe zien jouw ochtenden eruit?


Verrassing

Welke vraag* wil jij dat we volgende week beantwoorden? Laat hieronder, of bij Eefje of bij Stephanie of bij Tamara, een reactie na met een getal tussen 1 en 999 vóór vrijdag 17u. Vrijdag na 18u maken we op Facebook en Instagram bekend welke vraag we volgende week beantwoorden. 


En er hangt een verrassing aan vast: 
Wordt jouw naam getrokken en volg je zowel Eefje als Stephanie als Tamara als mij op Bloglovin, Facebook en/of Instagram, krijg je een attentie van ons vieren toegestuurd: dus vier attenties. Als je twee van ons volgt, krijg je twee attenties; als je maar één van ons volgt, krijg je één verrassing. Aan jou dus om te bepalen hoeveel verrassingen je in je bus wilt krijgen, als jouw vraag getrokken wordt!

Volg De Wereld van Sazul op Bloglovin, Facebook en/of Instagram.

Heb je ook zin om mee te doen aan deze challenge? Wil je ook elke week je antwoord op één van de vragen delen met blogland? Laat het ons weten. Instappen kan op elk moment. 
 
*vragen 912, 291, 399, 159 en 45 werden al beantwoord.

Follow on Bloglovin

vrijdag 17 juli 2015

Selfish sewing: zomerrokjes




Omdat ik (te) brede heupen heb, vind ik mezelf niet echt staan met shortjes (of andere broeken). Daarom wilde ik voor de zomer een paar simpele (korte) rokjes naaien. Zonder veel poespas. Eén patroondeel, voor- en achterpand gelijk. Uit tricot, met boordband. 
Vlak voor we op vakantie vertrokken, maakte ik er drie op één avond. 
Ik vertrok van een rokje dat ik eerder al eens overtekende van een kleedje dat bestond uit een bovenstuk en een rokje. Ik vond het zo'n fijn kleedje dat ik er zelf een patroon van maakte en het opnieuw maakte (dit was voor mijn blogtijd). Het rokje hiervan was dus mijn uitgangspunt. Elk rokje paste ik wat aan zodat ik het kreeg uit de lap tricot die ik ervoor voorzien had. Drie kledingstukken op één avond, voor mezelf, dat gebeurde nog niet eerder. 




De eerlijkheid gebiedt me wel toe te geven dat de drie zomen op een andere avond afgewerkt werden. In eerste instantie wilde ik niks aan de zomen doen, aangezien tricot-stof niet rafelt. Maar uiteindelijk werkte ik één zoom af met de lockmachine, en bij de twee andere rokjes naaide ik een zoom met een uitgerekte zigzagsteek (ik had geen geduld om rustig aan de slag te gaan met de tweelingnaald zonder garantie dat de draad niet zou breken). Kun je dat eigenlijk maken, een rokje in tricot niet afwerken met een zoom?

Ik heb er al veel plezier van gehad, zowel op vakantie als hier (en ik heb zo'n vermoeden dat ik er nog veel plezier van ga hebben als ik het weerbericht bekijk. Joepie!). De rokjes op foto vastleggen is echter makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien ik meestal de fotograaf van dienst ben. Dus fotografeerde ik mijn zomerrokjes zoals ik ze naaide: even snel snel met m'n iPhone. De foto's zijn niet echt je dat (over de rokjes ben ik daarentegen gelukkig wel erg enthousiast!), geen enkele aan-foto van het paarse rokje is het publiceren waard, maar de vogeltjes en "sterretjes" (zoals mijn oudste de stof van zijn broekje noemt) geven wel een idee van hoe dat eruitziet.



Patroon: zelf getekend
Stof: 
- de paarse tricot via de Facebook-groep (S)Toffe deals
- de vogeltjes-tricot van Nosh van bij Georgette 
- de "sterren"stof van Halsoverkop van bij Het Stoffenhuis


Follow on Bloglovin

dinsdag 14 juli 2015

1000-vragen challenge: 'praat ik tegen voorwerpen?'

Dinsdagavond, dus tijd voor het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol en mij. Donderdag kunnen jullie ook het antwoord van Stephanie van Miss Pixie's Blog lezen. Wij gaan samen de uitdaging aan om deze zomer elke week een vraag uit het Flow 1000-vragen boekje te beantwoorden.

At random koos deze week voor vraag 159 van Delphine Hoorelbeke:   


Praat je tegen voorwerpen?

Toen ik deze vraag kreeg, was mijn eerste antwoord: "nee! Natuurlijk niet! Ik ben toch niet gek?!?" Maar een blogpost met alleen dit als antwoord zou wel erg mager zijn. Dus ging ik eens googelen om inspiratie op te doen en via de zoektermen “praten tegen voorwerpen” las ik ergens dat iemand soms tegen zijn PC praat. Ja! Dat doe ik ook: vooral tegen die van het werk, als hij heel traag is, niet meteen reageert of vast hangt. Dan sla ik aan het foeteren tegen dat ding. Zondagavond heb ik het ook nog voor gehad met mijn eigen laptop: ik wilde snel wat foto’s van mijn telefoon inladen in mijn laptop toen het importeren vastliep. Toen heb ik ook gevloekt, want dat moest nu net weer gebeuren op het moment dat ik eigenlijk op tijd naar bed wilde gaan. (En in plaats van de boel de boel te laten wil ik dat dan meteen opgelost hebben waardoor ik – veel – te laat in bed lag.)



http://jayesh.profitfromprices.com/Fun_Best_Computer_Cartoons.htm

Als ik dan de lijn doortrek, zijn de momenten waarop ik tegen voorwerpen praat (lees: scheld) de momenten dat die niet doen wat ze verondersteld worden te doen:
  • de waterkoker die geen water kookt
  • de koffiemachine die voor kortsluiting zorgt als ik de kabel aanraak
  • de kraan die blokkeert bij het dicht doen
  • de lockmachine die ik niet ingerijgd krijg (al behoort dit nu tot het verleden dankzij het filmpje dat je hier vindt)
  • de naaimachine die plots mijn stof opeet of die niet mooi hecht
  • het spoeltje dat leeg is op het moment dat ik nog maar een klein stukje hoef te naaien



Is dit herkenbaar voor jou? Ga je in je boosheid ook wel eens tekeer tegen een voorwerp?



Verrassing

Vorige week hebben maar 2 mensen gereageerd met een nummer. Laat het niet stilvallen?! Wij laten het graag aan jullie over om te bepalen welke vragen we beantwoorden. En door hieronder een getal tussen 1 & 999* achter te laten, kun je ook een leuke verrassing krijgen. Dus reageer snel met een getal (hier of bij Eefje of bij Stephanie) vóór vrijdag 17u. Vrijdag na 18u maken we op Facebook en Instagram bekend welke vraag we volgende week beantwoorden. 


En er hangt een verrassing aan vast: 
Wordt jouw naam getrokken en volg je zowel Eefje als Stephanie als mij op Bloglovin, Facebook en/of Instagram, krijg je een attentie van ons drie toegestuurd: dus drie attenties. Als je twee van ons volgt, krijg je twee attenties; als je maar één van ons volgt, krijg je één verrassing. Aan jou dus om te bepalen hoeveel verrassingen je in je bus wilt krijgen, als jouw vraag getrokken wordt!

Volg De Wereld van Sazul op Bloglovin, Facebook en/of Instagram.

Heb je ook zin om mee te doen aan deze challenge? Wil je ook elke week je antwoord op één van de vragen delen met blogland? Laat het ons weten. Instappen kan op elk moment. 
 
* vragen 912, 291, 399 en 159 werden al beantwoord.
Follow on Bloglovin

vrijdag 10 juli 2015

Een aanrader voor elke zwangere vrouw (en haar gezin) (en haar vrienden)

Dit bericht is niet alleen voor zwangere vrouwen maar ook voor hun vriend(inn)en.


Als pas bevallen vrouw is het belangrijk dat je gezond en gevarieerd eet, maar in de hectiek die de komst van een nieuw, hulpeloos, klein hummeltje met zich meebrengt, is dat niet zo vanzelfsprekend. Daarom hebben wij in de Kasperkrant als cadeautip de kraamhap meegegeven. 



Het idee is dat bezoek als cadeau een maaltijd meeneemt die je later die dag of de volgende dag kunt opwarmen. Ik “pikte” dit idee van haar. En ik kan het elke zwangere vrouw én haar familie sterk aanbevelen!!



Wat ik het fijnst vond aan het concept, was eigenlijk nog niet zozeer dat we niet zelf moesten koken, maar wel dat we niet zelf hoefden te bedenken wat we die dag zouden eten én dat we geen boodschappen hoefden te doen. Onze hoofden stonden daar die eerste weken niet echt naar. We hebben van heel wat lekkere ovenschotels, quiches,  salades en desserts mogen genieten.


In een nabeschouwing, die voor mijn bevalling gepubliceerd werd, raadde Mme Zsazsa aan om foto’s te nemen van de verschillende maaltijden. Maar buiten de twee lousy foto's van bovenaan deze blogpost nam ik geen foto's van de maaltijden die we door familie en vrienden voorgeschoteld kregen. Mijn hoofd stond er meestal niet naar (andere prioriteiten, je kent dat wel), en als ik er al aan dacht dan werden de andere gezinsleden niet blij van het idee dat ze moesten wachten met opscheppen, ze hadden geen zin in koud eten. Maar het idee lijkt me duidelijk: laat je verwennen door de mensen die je na aan het hart liggen en eet de eerste weken na de geboorte van een nieuwe spruit gezond en gevarieerd.

Een vriendin zei me dat ze blij was dat we dat idee van de kraamhap in de geboortekrant hadden gezet, want dat ze al eerder het idee had gehad om te koken voor vriendinnen die pas bevallen waren, maar dat niet gedaan had omdat ze bang was dat dat opgevat zou worden als een belediging, als in "ik breng je maar wat eten, want je kunt het niet aan". Nu weet ze dat dat heel erg op prijs gesteld wordt. Dus heb je een vriendin die binnenkort bevalt of net bevallen is: maak haar en haar gezin blij met een verse, zelfgemaakte, warme maaltijd!

Follow on Bloglovin

dinsdag 7 juli 2015

1000-vragen challenge: 'doe ik elke dag iets nieuws?'

Dinsdagavond, dus tijd voor het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol en mij. Donderdag kunnen jullie ook het antwoord van Stephanie van Miss Pixie's Blog lezen. Wij gaan samen de uitdaging aan om deze zomer elke week een vraag uit het Flow 1000-vragen boekje te beantwoorden.

At random koos deze week voor vraag 399 van Syl Kieffer. 
Syl, aangezien jij me volgt via social media, mag je me je adres mailen dan komt er een kleine attentie jouw richting uit.


  Doe je elke dag iets nieuws?


Of ik elke dag iets nieuws doe? Niet bewust, maar als ik terugblik op de voorbije maand kan ik wel een hele lijst van nieuwe dingen maken. 

1. Ik heb voor het eerst de Juliette tas gemaakt, en dan nog meteen twee. Hier kun je ze zien. 

2. Ik ging met m'n oudste zoon naar de theatershow van Brandweerman Sam. Super om hem zo te zien genieten en samen met hem op te gaan in het verhaal. 


3. Ik nam mijn jongste zoon voor het eerst naar België mee (ik woon in Maastricht maar ben afkomstig van het Leuvense).

4. Ik liep voor het eerst op krukken door een verrekte enkelband.

5. Ik liet mijn jongste zoon voor het eerst bij de onthaalmoeder.

6. Ik bracht mijn naaimachine en overlock binnen voor onderhoud.



7. We gingen voor het eerst op vakantie met ons vieren.
 
8. We gingen voor het eerst op vakantie gaan naar Pyrénées Passions in Estadens, Haute Garonne, Midi-Pyrénées, oftewel Zuid-Frankrijk, vijf kwartier voorbij Toulouse, vlakbij de Spaanse grens. Een plek waar we nog niet eerder waren omdat we elk jaar naar een nieuwe plek op vakantie gaan.

9. Ik stapte uit mezelf af op een groepje Fransmannen om hen de weg te vragen, iets wat ik vroeger absoluut niet gedaan zou hebben. Maar ik was de enige die Frans sprak en ik wilde echt bewust uit mijn comfortzone stappen.

10. Ik schreef me in voor de fotocursus "52 weken anders kijken". 

11. Ik maakte een foto van een waterstraal mét druppel in actie die ik zelf prachtig vind.
 

12. Ik gaf (en geef) feedback op foto's van wildvreemden en feedback krijg van diezelfde vreemden op foto's van mezelf. En ondertussen delen diezelfde vreemden persoonlijke verhalen met elkaar, waardoor ze steeds minder vreemd lijken ook al hebben we elkaar (nog) nooit in levende lijve ontmoet.
 
13. Ik genoot heel bewust van onze vakantie door tegen mezelf te zeggen dat ik van het moment wilde genieten en niet wilde denken aan de terugkeer, en besefte dat dat rust geeft.

14. Ik ging een zomerchallenge aan met Eefje en Stephanie, en blog daardoor minimaal 1x per week (en mijn voornemen is om dat de hele zomer zelfs minimaal 2x te doen)

15. Ik vertelde persoonlijke verhalen vertellen op mijn blog die verder gaan dan een naaiverhaal, zoals hier en hier.

16. Ik naaide een zomerhoedje. (Dit was zeker niet de laatste keer.)
 


17. Ik zag een klein poesje geboren worden.

18. Ik leerde een gezin met twee dochtertjes, eentje van 4 en eentje van 1 kennen.

19. We gingen voor het eerst naar Fun Valley Maastricht op een zomerse dag. 

20. Ik naaide een rok voor mij, een shortje voor de oudste en een jumpsuit voor de jongste uit dezelfde stof (en we deden die allemaal op dezelfde dag aan).



21. Ik ging naar een Franse dokter met het hele gezin, zodat ik kon tolken voor mijn man die een oorontsteking had. 

22. Ik maakte een "artistieke" foto van een brood, althans dat probeerde ik. Zien jullie hier ook een hartje in?



23. Ik had mijn jongste nichtje voor het eerst in mijn armen.

24. Ik stelde mijn jongste zoon voor aan mijn broer, die ook zijn peter is, en zijn vriendin.

25. Ik schreef me samen met een vriendin in voor een naaiworkshop bij Compagnie M.

26. Ik bouwde een hele constructie in een poging om een kunstzinnige foto te maken (maar er lukte er geen één).





27. We gingen met ons vieren naar het consultatiebureau (Kind en Gezin voor de Belgen). Ik was daar al vaker met de twee zoons, maar het nieuwe was dat mijn man meeging en dat vond ik fijn.

28. Ik ben begonnen met (redelijk) structureel buikspieroefeningen te doen. Hopelijk hou ik het vol (en krijg ik een strakke(re) buik).

29. Ik ging in Nederland voor het eerst naar een podotherapeut (voetspecialist) voor nieuwe steunzolen. Het was überhaupt de eerste keer dat ik naar een podotherapeut ging, want in België ging ik voor nieuwe steunzolen altijd naar de orthopedist.

30. Na meer dan een jaar dronk ik nog eens een glas wijn. (Niet helemaal iets nieuws, maar het was wel al heel lang geleden en ik heb er dan ook heel erg van genoten.)


Sommige dingen van deze lijst heb ik bewust als iets nieuws gedaan, andere deed ik gewoon en daarvan heb ik dankzij deze vraag beseft dat het nieuwe dingen waren. Ik moet zeggen dat ik best trots op mijn ondernemingszin ben. 

En jij, welke nieuwe dingen heb jij de voorbije maand gedaan?

Kijk snel bij Eefje of zij elke dag iets nieuws doet. En donderdag lees je hierover bij Stephanie.
 

Verrassing.

Welke vraag* wil jij dat we volgende week beantwoorden? Laat hieronder, of bij Eefje of bij Stephanie, een reactie na met een getal tussen 1 en 999 vóór vrijdag 17u. Vrijdag na 18u maken we op Facebook en Instagram bekend welke vraag we volgende week beantwoorden. 


En er hangt een verrassing aan vast: 
Wordt jouw naam getrokken en volg je zowel Eefje als Stephanie als mij op Bloglovin, Facebook en/of Instagram, krijg je een attentie van ons drie toegestuurd: dus drie attenties. Als je twee van ons volgt, krijg je twee attenties; als je maar één van ons volgt, krijg je één verrassing. Aan jou dus om te bepalen hoeveel verrassingen je in je bus wilt krijgen, als jouw vraag getrokken wordt!

Volg De Wereld van Sazul op Bloglovin, Facebook en/of Instagram.

Heb je ook zin om mee te doen aan deze challenge? Wil je ook elke week je antwoord op één van de vragen delen met blogland? Laat het ons weten. Instappen kan op elk moment. Ik heb het boekje met de 1000 vragen trouwens zelf niet, dus dat is geen vereiste om mee te kunnen doen, en het maakt het ook spannend over welke vraag ik komend weekend kan nadenken.
 
*vragen 912, 291 en 399 werden al beantwoord

Follow on Bloglovin

vrijdag 3 juli 2015

Zomerse jumpsuits

Hoewel het nu te heet is om onze drie-maanden-oude boef iets meer aan te doen dan een pamper lijkt het me toch het geschikte moment om de zomer jumpsuits te showen die ik voor hem maakte. Met de nadruk op 'showen', want ik ben er erg trots op!



Uiteraard gebruikte ik opnieuw het patroon van Kiind, maar deze keer knipte ik korte mouwen en korte broekspijpen. Ik wou dat ik kon zeggen dat het naaien vlot ging, aangezien ik deze en deze versies al maakte. Hoe de verschillende patroondelen aan elkaar gezet moeten worden, weet ik ongeveer van buiten, maar mijn materiaal werkte niet zo mee.  

Allereerst sputterde de tweelingnaald - alweer - nogal tegen. Ik moet daar altijd heel voorzichtig mee naaien en dan nog breekt er meestal wel één van de twee draden. Heel frustrerend! Ik weet niet wat ik verkeerd doe. Als iemand de gouden tip heeft: ik hoor het graag! (Ik heb een Singer Curvy, maar ik betwijfel dat het daaraan ligt; ik lees wel vaker dat mensen gefrustreerd raken door de tweelingnaald.)
Door dat gepruts heb ik er wel aan gedacht om maatlabeltjes in te naaien. Dat is echt iets wat nog in mijn systeem moet komen, maar het ziet er wel best professioneel uit. Wat ik me al afgevraagd heb: hoe bevestig je zo'n labeltjes in kledingstukken die afgewerkt worden met de overlock (truien en T-shirts bijvoorbeeld). Kan iemand me dat uitleggen?


Ten tweede maakte ik voor de zoveelste keer ruzie met mijn overlockmachine. Er zat zwarte draad op en witte leek me bij deze stofjes mooier, dus heb ik het risico genomen om de draad te vervangen. Dat gaat (ging ondertussen, maar zo meer daarover) niet zo soepel, daarom dat ik dat meestal zoveel mogelijk vermeed. Het wisselen van draad ging ook deze keer niet makkelijk en ik was er meer tijd kwijt mee kwijt dan dat ik de jumpsuits op de naaimachine naaide. Dat heb ik dan maar gedaan, ondertussen wel vloekend dat ik die overlock nog steeds niet goed kan inrijgen. Misschien moest ik toch maar eens bij een naaimachinewinkel hier in de buurt om een workshop vragen. Totdat iemand me zei van eens op Youtube te kijken. En dat deed ik! Waarom was ik daar nog niet eerder op gekomen?!? Anderen zal ik altijd de tip geven om op het wereldwijde web naar een oplossing voor hun probleem te zoeken, maar voor mezelf vergeete ik dat dan toe te passen. Vreemd! Ik vond het perfecte filmpje, want er wordt in uitgelegd hoe je een overlock moet inrijgen met dezelfde precies dezelfde machine als ik heb. Eindelijk heb ik het door! Joepie! Het gaat vlotter én de steken van mijn overlock zien er nu veel netter en strakker uit.  
Dit is het filmpje dat mijn overlock-inrijg-nachtmerrie tot het verleden deed behoren:



Het filmpje vond ik echter pas nadat ik het onderwerp van deze post helemaal afgewerkt had. Het resultaat is even mooi, het duurde alleen wat langer. 




Ik maakte de kruippakjes om ze mee te nemen op vakantie, maar een week voordien vierden we de 40ste verjaardag van m'n schoonbroer en het was mooi weer, dus een mooie gelegenheid om een eerste pakje te showen. Maar toen ik de jumpsuit over zijn hoofd deed, bleek het niet te passen! Ik kreeg het pakje niet over zijn rompje. Ik wist meteen waar het probleem lag: door de korte broekspijpjes was het gat voor de luier kleiner dan bij de lange versie. Oh nee! Hoe kon ik dit oplossen? Ik ging te rade bij mijn naailerares en zij suggereerde om de jumpsuit langs onder aan te doen. Dat ik daar niet aan gedacht had! Dat bleek inderdaad de oplossing te zijn. Oef! Ik hoefde de pakjes niet te hermaken.



Van mij mogen de temperaturen zakken naar tussen 20° en 25°, dan kunnen deze jumpsuits ook vaak gedragen worden.

Stoffen: tricot van Halsoverkop, van bij Het Stoffenhuis.
Patroon: jumpsuit van Kiind

Je kan nog steeds meedoen met mijn zomer challenge, laat hier een bericht na met een getal tussen 1 en 999. Ondertussen heeft Stephanie van Miss Pixie's blog trouwens ook geantwoord op de vraag van deze week.

Follow on Bloglovin