dinsdag 30 juni 2015

1000-vragen challenge: 'wat deed ik vroeger wel in een relatie en nu niet meer?'

Dinsdagavond, dus tijd voor het antwoord op de volgende vraag van de 1000-vragen challenge van Eefje van Wollebol en mij. Donderdag kunnen jullie ook het antwoord van Stephanie van Miss Pixie's Blog lezen. Zij gaat samen met ons de uitdaging aan om deze zomer elke week een vraag uit het Flow 1000-vragen boekje te beantwoorden.

At random koos deze week voor vraag 291 van Misstraaitoenaai: 


 
Wat deed je vroeger wel in een relatie en nu niet meer?

Wat een moeilijke vraag, vooral omdat ik niet zoveel zin heb om mijn relatie op het wereldwijde web te bespreken. Maar als ik geen moeite moest doen, zou het geen uitdaging zijn, dus doe ik m'n best om toch iets zinnigs te schrijven.


In november zijn mijn man en ik 15 jaar samen. Voor mijn man heb ik geen lange relaties gehad, ik nam dus geen dingen mee uit vorige relaties die ik anders wilde doen. In die 15 jaar hebben we elkaar natuurlijk wel beïnvloed. Eén van de dingen waar ik mijn man het meest dankbaar voor ben, is dat hij me heeft geleerd om beter te communiceren, om te vertellen wat er op m'n hart ligt. Om over plannen te vertellen die misschien nooit gerealiseerd zullen worden, daar waar ik liever enkel over een voornemen vertelde als ik zeker was dat het zou gebeuren. Maar dan vertel je heel vaak niks en weten mensen om je heen ook niet waar je mee bezig bent. Ik heb geleerd dat het niet uitmaakt of alles wat je vertelt wel uitkomt, het gaat erom dat mensen met je meeleven, meedenken en je ook beter leren kennen door te horen over de dingen die interesseren.

Steun van familie en vrienden

Een goed voorbeeld van de positieve gevolgen van je open stellen, beleefden we vorig jaar.
Nadat onze oudste geboren was, wisten we al heel snel dat we een tweede kindje wilden. Negen maanden later, na onze trouw, begonnen we te proberen. Maar toen bleek dat de kans dat ik spontaan zwanger zou worden erg klein was en dat we voor IVF in aanmerking kwamen, meer bepaald zelfs ICSI. Bij IVF worden er in het laboratorium een heleboel zaadcellen in een reageerbuis met een eicel gebracht, het is dan aan de zaadcellen om zelf hun weg te vinden. Bij ICSI wordt er één zaadcel met een heel fijn pincet in een eicel gebracht. 
Dit was geen fijn nieuws, maar nadat we het verwerkt hadden, hebben we er toch open over verteld aan onze families en vrienden. Toen de effectieve behandeling met hormonen, spuiten, regelmatige echo's en puncties (in België heet dat, geloof ik, pick-ups) deden we er niet geheimzinnig over. De mensen om ons heen wisten dat we hier mee bezig waren en dat het veel stress en onzekerheid met zich meebracht. We kregen veel lieve reacties en het was fijn om te weten dat zoveel mensen met ons meeleefden. En ja, dat betekende ook dat we drie keer slecht nieuws moesten vertellen, maar de vierde keer was het raak. En ja, dat deelden we dan ook meteen met al die lieve mensen, ook al was de zwangerschap nog maar heel pril. Als het fout ging, zouden we diezelfde mensen nodig hebben om ons verdriet mee te delen en te verwerken. Dat is gelukkig niet nodig geweest, aangezien eind maart onze tweede boef geboren is. Diezelfde lieve familie en vrienden delen nu in ons grote geluk.

Oude gewoontes

Ik besef heel goed dat het niet voor iedereen zo werkt, en ik be- of veroordeel niemand die het anders doet. Ik kan alleen maar zeggen dat ik erg blij ben dat mijn man zijn hart op de tong heeft en dat ik dankzij hem geleerd heb me meer open te stellen, daar waar ik in het begin meer een gesloten boek was. Soms herval ik wel eens in oude gewoontes, en ik vind het nog vaak niet makkelijk om mijn gevoelens te verwoorden. Mijn man kan mijn lichaamstaal dan perfect lezen en vraagt of er iets aan de hand is. Soms ben ik me daar dan niet eens van bewust totdat ik naar aanleiding van zijn vraag ga nadenken en denk "verrek, er is inderdaad iets!" Ik blijf eraan werken, want de momenten dat ik me open stel naar anderen, heb ik de fijnste contacten en krijg ik telkens weer hele leerrijke inzichten waar ik dan weer mee aan de slag kan.

En jij? Heb jij ook goeie ervaringen met je open te stellen naar anderen? Of net niet? Ik hoor het graag. 

Ga snel bij Eefje kijken wat zij vroeger wel in een relatie deed en nu niet meer. Het antwoord van Stephanie vind je op donderdag op haar blog.



Verrassing

Welke vraag* wil jij dat we volgende week beantwoorden? Laat hieronder, of bij Eefje of bij Stephanie, een reactie na met een getal tussen 1 en 999 vóór vrijdag 17u. Vrijdag na 18u maken we op Facebook en Instagram bekend welke vraag we volgende week beantwoorden. 


En er hangt een verrassing aan vast: 
Wordt jouw naam getrokken en volg je zowel Eefje als Stephanie als mij op Bloglovin, Facebook en/of Instagram, krijg je een attentie van ons drie toegestuurd: dus drie attenties. Als je twee van ons volgt, krijg je twee attenties; als je maar één van ons volgt, krijg je één verrassing. Aan jou dus om te bepalen hoeveel verrassingen je in je bus wilt krijgen, als jouw vraag getrokken wordt!

De Wereld van Sazul kun je hier, hier en hier volgen.
Wollebol vind je hier, hier en hier.  
Ons volgen op één van de drie is voldoende, maar alle drie maakt ons het meest blij.

Heb je ook zin om mee te doen aan deze challenge? Wil je ook elke week je antwoord op één van de vragen delen met blogland? Laat het ons weten. Instappen kan op elk moment. Ik heb het boekje met de 1000 vragen trouwens zelf niet, dus dat is geen vereiste om mee te kunnen doen, en het maakt het ook spannend over welke vraag ik komend weekend kan nadenken.
 
*vragen 912 en 291 werden al beantwoord

Follow on Bloglovin

vrijdag 26 juni 2015

Pim, een retroshortje

Het eerste patroon dat ik maakte van Zonen09 was Pim, een leuk retroshortje. Dit was in de zomer van vorig jaar. Ik maakte er toen twee en nam me voor elk jaar enkele exemplaren te maken, omdat het een shortje is dat net iets anders is én makkelijk te maken. Op de valreep voor onze vakantie maakte ik dit exemplaar (en eentje in blauwe nicky velours, maar daar heb ik (nog) geen foto's van).
Deze short behoeft niet veel uitleg. Enkel een note to myself dat dit versie b in maat 110 is (ik heb maatlabeltjes maar vergeet die meestal in te naaien, dus bedacht ik me dat ik kan onthouden welke maat het door het steeds op m'n blog te noteren, kwestie dat ik weet wanneer ik de tweede zoon deze kleren kan aantrekken).


 




Niet allemaal even scherp omdat het snel moest gebeuren. Poseren is nog steeds geen favoriete bezigheid. Maar het shortje is wel speel-proof bevonden!

Patroon: Pim van Zonen09
Stof: tricot van Halsverkop, van bij Het Stoffenhuis

Follow on Bloglovin

dinsdag 23 juni 2015

Zomerreeks: de 1000-vragen challenge



Bij de laatste nieuwe Flow zit een boekje met 1000 vragen om jezelf beter te leren kennen. 
Eefje van Wollebol kondigde vorige week aan dat ze elke dinsdagavond van de zomer een vraag wil beantwoorden en vroeg wie zin had om dezelfde uitdaging aan te gaan. Ikke! We kiezen niet zelf welke vraag we beantwoorden, maar de lezers van onze blogs mogen een getal tussen 1 en 999 onder onze blogposts zetten en daaruit wordt dan random een getal gekozen. De 1000ste vraag is er eentje om mee af te sluiten. 

Deze week antwoorden we op vraag 912. Met wie heb je voor het laatst heel hard gelachen?



Ik lach elke dag wel om uitspraken van m'n oudste zoon van ruim 3,5 (hij wordt 4 in september), zoals daar zijn: "mama, waarom knikker je met je hoofd?" (Als ik ja knik als antwoord op een vraag nadat hij me net gezegd heeft dat ik niet meer mag praten.) Of als hij vraagt om een 'gevechtkussen' te doen. Of als hij vraagt waarom mensen in Afrika geen geld op hun arm hebben, nadat ik hem net uitgelegd heb dat daar veel arme mensen wonen. Of als we een uitstapje maken en hij zegt dat hij terug naar Frankrijk wil waarmee hij het domein waar ons vakantiehuisje staat, bedoelt.
Maar ik vond dat ik mezelf meer moest uitdagen, want over m'n kinderen schrijven is wel heel gemakkelijk en is iedereen daar wel in geïnteresseerd? (Ahum, nu heb ik er toch over geschreven...)

Het verder nadenken heeft me wel herinnerd aan de laatste keer dat ik tranen met tuiten gelachen heb (en bezorgde me weer dat vrolijke gevoel van toen). Mijn man en ik en de kids waren op bezoek bij m'n schoonzus en haar gezin. Bij het drinken haalt m'n schoonzus een schaaltje met stukjes chocolade boven. 


Ik kijk naar m'n man en zie dat hij een nogal somber gezicht trekt waarop ik begin te lachen wat hem ook doet lachen. Zonder woorden wisten we allebei dat hij dacht aan ons gesprek van eerder die dag dat het goed zou zijn om wat op de lijn te letten en dat niet meer snoepen een begin kon zijn. Hij had duidelijk zin in chocolade maar wilde ook iets aan z'n gewicht doen. Die 2 rijmden niet echt met elkaar. Het hilarische van de hele situatie was het treurige gezicht dat m'n man opzette en dat we elkaar begrepen zonder woorden met alleen onze blikken. We zijn zo hard beginnen lachen dat we er tranen van in de ogen kregen en we kwamen ook niet uit onze woorden om het waarom van onze lachbui uit te leggen aan onze (schoon)zus en haar vriend die er wat verbaasd bij zaten.
Als ik de situatie hier zo beschrijf, is het niet heel erg grappig maar zoals vaak geldt bij zulke dingen: je had erbij moeten zijn.

Ga snel bij Eefje kijken waar zij voor het laatst hard om gelachen heeft.

Welke vraag* wil jij dat we volgende week beantwoorden? Laat het weten in een reactie hieronder vóór vrijdag 17u. Vrijdag na 18u maken we op Faceboek en Instagram bekend welke vraag we volgende week beantwoorden. 
Wordt jouw naam getrokken en volg je zowel Eefje als mij op Bloglovin, Facebook en/of Instagram, krijg je een kleine attentie toegestuurd.
De Wereld van Sazul kun je hier, hier en hier volgen
Wollebol vind je hier, hier en hier
Ons volgen op één van de drie is voldoende, maar alle drie maakt ons het meest blij.

Heb je ook zin om mee te doen aan deze challenge? Wil je ook elke week je antwoord op één van de vragen delen met blogland? Laat het ons weten. Instappen kan op elk moment. Ik heb het boekje met de 1000 vragen trouwens zelf niet, dus dat is geen vereiste om mee te kunnen doen, en het maakt het ook spannend over welke vraag ik komend weekend kan nadenken.
 
*vraag 912 werd al beantwoord


Follow on Bloglovin

zaterdag 20 juni 2015

Ole nummer twee

Hier vertelde ik enthousiast over mijn eerste ervaring met de Ole van Zonen09 ondanks de tegenstrubbelingen die ik onderweg tegenkwam. Het resultaat viel in zeer goede aarde en werd meteen volop gedragen. Ik knipte direct de stof voor een volgend exemplaar, in maat 116 wel. Het naaien ging super vlot deze keer en ook deze Ole valt goed in de smaak. Qua maat zit ie een stuk beter. Nu het patroon getekend is, zal dit tegen de herfst nog wel eens bovengehaald worden. Voor de zomer hoop ik met twee vestjes toe te komen.



Het buitenstofje kocht ik toen bij Cas & Nina. Het lijkt een simpel grijs-met-zwarte-bollen verhaal, maar af en toe verschijnt er ergens een doodskop. Stoer vind ik dat. Bij het knippen van de stof had ik er geen rekening mee gehouden waar die doodskoppen stonden, maar ik ben heel tevreden over het toeval: er staan er twee op het hele vestje.


De binnenstof is een zwarte tricot van Znok, ook gekocht bij Cas & Nina.
Ook deze keer voegde ik een speels detail toe bij de zakken. Ik hou van kleur, vandaar. Hier kreeg ik geen commentaar op, enkel een verraste kreet van de zoon toen hij erachter kwam.


Voor aan-foto's was er geen tijd meer voordat we op vakantie vertrokken. Mijn vrees dat we geen goed weer zouden hebben in Zuid-Frankrijk (Estadens, Haute-Garonne meer bepaald) was redelijk ongegrond. We hebben 2 regendagen gehad, maar voor de rest van de tijd zitten we eigenlijk steeds buiten. Zwembadweer is het wel nog maar twee dagen geweest, maar er liggen nog mooie dagen in het verschiet. In ieder geval heb ik "dankzij" een bewolkte dag wat foto's op model kunnen trekken. Maar het moest wel redelijk in het geniep (oftewel "in actie") gebeuren.





Ik leerde onlangs Picmonkey kennen en bewerkte de foto's van deze post voor het eerst daarmee. Leuk om te doen! Met dank aan de tutorial van Kathleen van De Verbeelding.

Patroon: Ole van Zonen09
Buitenstof:  Skull Dots Grey van Käpynen, van bij Cas & Nina
Binnenstof: zwarte tricot van Znok, van bij Cas & Nina

Follow on Bloglovin

vrijdag 12 juni 2015

Hoedje op en op vakantie!

Zouden die ogen blauw blijven of nog van kleur veranderen?

Ik kan nog een item van m'n to-makelijstje schrappen: het zonnehoedje volgens By MiekK, de sympathieke eigenaresse achter de biologische stoffenwebshop Sew Natural

Marieke stofde het patroon onlangs wat af, maar ik ging aan de slag met het oude patroon en heb er niks op aan te merken. 

Ik gebruikte een oude jeansbroek voor het buitenhoedje en een oud overhemd voor de binnenkant. Dat geeft dan dit resultaat:

Buitenkant
Binnenkant

zondag 7 juni 2015

Twee tasjes - ideaal om restjes stof te verwerken



Ik maakte voor het eerst de Juliette uit Mijn Tas, of beter gezegd, ik maakte er meteen twee. De ene was nog een verlaat moederdagcadeau, de andere een verjaardagscadeautje. 
Wat een ontdekking! Echt een heel makkelijk projectje. 

Het verjaardagstasje


Ideaal ook om restjes stof te verwerken. Het is dan wel oorspronkelijk een clutch, een tasje om enkele spulletjes mee te nemen naar een feest, maar het is ook heel handig in een grotere handtas om kleine spulletjes bij elkaar te houden en makkelijk van de ene naar de andere handtas over te hevelen. 

Het moederdagtasje


Nu ik het patroon getekend heb, zal ik deze nog vaker maken.

Patroon: Juliette I uit Mijn Tas
Stoffen: allerlei restjes
 



Follow on Bloglovin

dinsdag 2 juni 2015

Springpakjes!


Vooraleer ons boefje zijn eerste jumpsuits ontgroeid is, nog snel een blik op de 2 pakjes die ik voor hem maakte, nadat de proefversie die ik maakte zo goed gelukt was. 







Ik maakte beide kruippakjes in maat 62 maar hij kon ze al snel aan, of dat nu komt doordat hij groot is of dat het model klein valt, kan ik niet goed zeggen. Het zal wel een combinatie van de twee zijn.