donderdag 14 januari 2016

De legging zonder maat

Wij zijn druk bezig met ons huis verkoopklaar te maken. Daarom ruimde ik gisteren een hele stapel kleertjes op die te klein zijn. Als een kledingstuk niet meer paste, legde ik dat op de trap naar zolder waar het dan op een berg belandde die ik wel eens zou uitsorteren per maat in een doos als het zo ver was. De spreekwoordelijke stok achter de deur van de verkoop deed me dus de daad bij het woord voegen. Gelukkig viel het werk nog wel mee: het ging om de maatjes 56, 62-68 en 98-104. De andere maten had ik blijkbaar allemaal al uitgesorteerd. En aangezien groeien in sprongen gaat en dus ook de kleertjes in maatgewijs naar de zolder verhuisden, lag alles niet kriskras door elkaar. De zolder ziet er weer veel netter uit (al blijft het wel een zolderkamer waar ook redelijk wat dingen staan die we nu niet nodig hebben maar later (misschien) wel, als daar zijn de autostoel voor als Kasper uit de maxicosi gegroeid is of de wieg waar hij niet meer in past). 

Bij het opruimen kwam ik deze babylegging tegen waarvan ik bij het zoeken naar foto's van naaisels waarover ik nog niet blogde (maar die dat wel waard zijn) ook foto's gevonden had die me deden beseffen dat dit allerschattigste broekje m'n blog nog niet gehaald had. Bij deze dus.



Het is volgens het ondertussen alombekende patroon van Emma en Mona.
Stof is van Halsoverkop en kocht ik op de LMV DIY Fashion Fair bij de stand van Het Stoffenhuis. (Ik maakte er trouwens ook deze allerschattigste jumpsuit mee.)

Aan één kant loopt het motief nagenoeg door, maar dat is puur toeval. Jammer genoeg was dat aan de achterkant.


Bij de boordjes zorgde ik er wel voor dat de stierenkoppen (of is het een ander dier?) op hun kop zaten, alleen ging ik bij één pijpje de mist in. Ach ja, dat is de charme van handgemaakt, denk ik dan maar.


Voor mijn archief noteer ik hier ook nog even dat het om een maatje 62 gaat. Dat had ik nergens aangeduid, dus nam ik er net even het patroon bij en legde het broekje erop. Ik twijfelde tussen 62 en 68, en het is dus een 62. Ik kwam er zo trouwens achter dat het patroon maar gaat tot maat 80. Dzju, dus geen babyleggings volgens dit patroon voor Kasper meer!
Het is maar dat ik de maat van deze stierenlegging nog weet, mocht die nog eens van pas komen. We zijn er hier namelijk nog niet uit of we het bij twee houden dan wel nog een derde willen. Afwegingen over twee of drie spruiten? Ik lees ze graag.

Ik vind het zelf echt een heel tof broekje, maar blijkbaar heb ik er niet aan gedacht om er een blogwaardige foto op model van te nemen. Dus zullen we het met deze moeten doen (en by the way, als iemand me kan uitleggen hoe ik die foto hier kleiner kan doen verschijnen, hoor ik het graag):

Een foto die is geplaatst door Saskia Vandenbroeck (@saskia_sazul) op

Follow on Bloglovin

7 opmerkingen:

  1. oh, prachtig. machtig schoon stofje én die kleur: waauw

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeker blogwaardig ;-)! Wij kozen voor 3 kindjes al moest manlief wel wat overtuigd worden :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuke en stoere legging! De keuze voor 2 of 3 kindjes is heel persoonlijk. Mijn ervaring is dat je er vanzelf achter komt of je er nog eentje zou willen (wij hebben er 3).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel erg tof! De kleertjes hou ik voorlopig ook nog bij, al zal het niet meer voor bij ons zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Koddige legging en een geweldig mannetje!
    Ik wou altijd 2 kindjes en heb er nu met mijn pluszoontje drie, leuk en gezellig druk, ik word vaak overladen met knuffels en kussen van mijn mannetjes!
    (maar 2 is praktischer: de auto zit propvol met 3, je hebt al een grotere tafel nodig of er moet iemand aan het hoofd zitten, je hebt maar 2 handen, verpakkingen zijn vaak per vier, ...)
    Je moet luisteren naar je gevoel. ALs je het gevoel hebt dat je alles hebt zoals je het wilt, dat je gelukkig bent met je kindjes, dan hoeft een derde niet maar als het blijft knagen dan tjah, dan moet er toch eens serieus gedacht worden om nog eentje te maken :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Na 1 wisten we dat er een 2e zou komen. Bij 2 vermoedden we dat er een 3e zou komen. Bij 3 zijn we het oneens geweest of er een 4e zou komen... Maar nu zitten we ook daar op dezelfde lijn, denk ik ;-) Wat ik maar wil zeggen, tijd brengt raad om je hart en je hoofd op dezelfde lijn te brengen welke richting het ook uit gaat!

    BeantwoordenVerwijderen